We zijn bijna aan het eind van onze wandeling door de jungle. We kunnen de weg al horen maar dat kon tot ver in het bos. We passeren een vrijwel droge rivierbedding en zien de brug waarover weg de rivier kruist. Een minuut later horen we een diep gorgelend geluid. Het zwelt aan en neemt af. Het sist en bromt. De gids kijkt met een frons en begint terug te lopen, zijn kleine postuur uitrekkend om maar iets te kunnen zien. We hebben net naar een kolonie zwarte apen zitten kijken, reuzeneekhoorns van tak naar tak zien huppen en allerlei vogels tussen de lianen door zien vliegen. Er zouden hier ook wel grotere dieren kunnen zitten maar dan toch alleen goedaardige herkauwers. De tijger is al decennia geleden uitgestorven. Zo klinkt het echter wel. Het is een oergeluid dat we horen. Ik volg de gids op de voet, nieuwsgierig naar wat dit geluid maakt. Het smalle paadje gaat wat op en neer langs de berghelling tot we weer zicht krijgen op de rivierbedding. Intussen hebben al wat gefantaseerd over de oorzaak: vechtende apen, briesende herten of een losgebroken beer? Midden in de bedding spuit een dikke straal water ongeveer een meter hoog, soms wat pulserend en borrelend. In ieder geval met veel lawaai. Het is een spontaan ontstane bron. Dat kan dus zomaar in op dit eiland van vulkanen. De gids moest lachen en erkende dat hij dit ook niet verwacht had.

Met de auto gaan we terug naar onze cottage. Het is, zo rond half twaalf, al erg warm en daar hebben we toch wel af en toe last van. We nemen een douche en lezen wat in onze geAC-de kamer. Dan gaan we op zoek naar een maaltijd. We dachten bij de tempel, een stukje voor het dorp Permuteran, wel iets te vinden maar het wordt een kilo druiven, die hier geteeld worden. De apen op de weg en de tempel zijn opdringerig en ogen soms agressief. Ze beklimmen direct te motor en trekken het offerbakje er vanaf maar vinden niets te eten. Als we later de motor willen starten blijkt het niet te lukken... Ze hebben de 'dodemansknop' omgezet, de grapjassen.

Er is een gebedsbijeenkomst naast de tempel op het parkeerterrein. Het lijkt een informele bijeenkomst van mannen en vrouwen in het wit. Zonnebrilverkopers en een kaki lima (eetstalletje) maken ook deel uit van de menigte. Dan begint een guru via een luidspreker te spreken en te zingen en te bidden. De offergaven staan opgesteld op een stellage aan de kustlijn. De gelovigen zitten voor een deel op een verhoging met afdak en de rest zit op de grond. Iedereen praat met elkaar en er heerst geen serene stemming maar dan, op een teken van de guru gaat iedereen in de 'bidstand'. We aanschouwen het geheel en trekken ons even later terug.

De middag brengen we door als een echt vakantiedagje. Een slokje, een dutje, een wandelingetje op het strand en een maaltijd bij de buren. We weten dan ook gelijk weer dat je bij een gewone warung toch echt meer waar voor je geld krijgt dan in een op toeristen gericht restaurant.

Morgen gaan we de westpunt van Bali ronden om via een bergweg naar Munduk te rijden. Bovenlangs is korter maar we zijn graag onderweg...