Het bier is zo koud, dat ik in ijskristallen hap. Het glas komt uit de vriezer en de koelkast waar de Bintang uitkomt is ook goed op stoom. Het restaurant in Lovina, aan de Balinese noordkust, waar we eten, heeft een heel andere sfeer dan ons onderkomen waar we de nacht zullen doorbrengen.

We hebben ons later verleiden door iemand op een brommertje die toeristen van de weg plukt die op zoek zijn naar een overnachtingsplek. Onze 'cottage' staat direct aan zee, heeft een fan en koud water. Het kost dan ook maar 150000 rp. Antoinette is wat ziekig (verkouden) en vindt alles best, als er maar een bed staat. Het kan ook anders hier in Lovina. Dat zien we als we op zoek gaan naar een biertje. Een Beachresort heeft 'tapbier' uit de fles en de menukaart laat prijzen per gerecht zien waar wij luxe van kunnen overnachten. Er lopen minstens 10 man personeel rond en er zijn wel 50 tafeltjes gedekt. Met ons erbij zitten er 8 mensen. Het blijft bij een biertje (of anderhalf pp) en we gaan lekker eten bij een restaurant verderop. Daar blijkt de Wifi ook nog te werken en kunnen we een echte selfie op Facebook zetten en een verhaal op Reismee.

We ontbijten in Mengwi met nasi en maken een praatje met de Oostenrijkse eigenaar van 'de Villa'. Hij organiseert rondreizen op Bali en geeft ons wat adviezen. Onze plannen worden gelijk aangepast. We bezoeken eerst de grote tempel in Mengwi (werelderfgoed) en halen onze spullen op. Vervolgens richting Denpasar en over de drukke weg westwaarts. Na de afslag naar het noorden wordt het eindelijk rustiger. Er zijn weer prachtige uitzichten over rijstvelden. Een gezellig gesprek met een Nederlandse Molukse Expat en de tempel van Mekori die er nog net zo bij ligt als 6 jaar geleden. We zijn weer alleen in deze Indiana Jones tempel. De aapjesoogjes volgen onze bewegingen maar duiken direct weg als het oog van de camera op ze wordt gericht. Alles gaat gemoedelijk en bovenal hebben we het gevoel dat iedereen eerlijk is in zijn reaktie. Zo ook de man waar we een koud drankje willen drinken maar wat hij niet had. Zijn vrouw vroeg of er ook ijs in mocht. Cola? Nee, liever theebottel. Het wordt gemaakt en Twan heeft een gesprek met de man die gewoon antwoord geeft op de vragen en meer dan dat. Dat geeft ons een goed gevoel. Toch anders dan de mensen in de luxe resorts (met kunstmatig witte zandstrand, op het hier gewone zwarte zandstrand) die liggend op hun strandstoel nog een cocktail bestellen.