Dinsdag 8 september

Als het ergens moet lukken om een kaartlezer te kopen voor de ipad is het in Denpasar maar na 3 winkels met het welbekende Apple-logo geven we het op. Er worden geen foto's op de ipad gezet en dus niet in de Cloud of op Reismee. We houden daarmee wel de spanning erin voor het thuisfront die blijkbaar met belangstelling onze verhalen leest want sommige verhalen zijn al 150 keer bekeken. Waarschijnlijk ook door mensen buiten onze e-mail kring want we hebben onze belevenissen niet afgeschermd.

We zijn onderweg naar de tempel van Tanah Lot. Daar moet je toch geweest zijn als je Bali bezoekt. Een zonsondergang gaat het niet worden want het is rond het middaguur als we arriveren. De Garmin heeft een andere route in gedachten dan de borden aangeven waardoor we verzeild raken in, met verkeer, verstopte dorpjes. We vinden de toeristische trekpleister uiteraard wel en parkeren na het betalen van toegangsgeld.

Er is een heel dorp van winkeltjes voordat je het eigenlijke tempelgebied kunt betreden. En we komen langs een tafeltje met 2 civetkatten naast een paal met 2 grote vleermuizen. De dieren horen bij een koffiewinkeltje (want civetkatkoffie is de lekkerste die er is...) en uiteraard komen we in gesprek met de idealistische eigenaar. Hij is een soort milieu-activist en begint bij de koffieboeren die hij bewust probeert te maken van het nut van 'groen boeren'. Wij geven hem de naam van Kaan-koffie om eventueel zijn koffie aan te leveren. Zij idealisme rijkt verder dan alleen het milieu. Hij is een echte wereldverbeteraar met goede intenties. We krijgen nog een kopje koffie en nemen hartelijk afscheid.

Het is eb en we kunnen dus op het eilandje komen waar de tempel ligt. Het is er erg druk met toeristen maar aan de lege ruimte op de parkeerplaats te zien kan het nog veel erger. We maken wat foto's, krijgen een tikka, ik vind een strohoed en we eten een nasi campur in een niet toeristisch tentje.

We twijfelen enigszins of we wel het hele programma van vandaag kunnen afwerken maar beginnen er toch maar aan. We rijden terug naar de hoofdweg die we even volgen en in Tabanan slaan we een klein weggetje in met prachtig asfalt. Net als we denken dat op Bali de wegen veel beter zijn dan op Sulawesi wordt het asfalt slecht en hobbelen we richting berg waar steeds meer terrassen met rijst te zien zijn. Het is allemaal lieflijk mooi en een heel verschil met Sulawesi. Er zijn overal tempels en vaak rijden we door een vleug van wierook.

Ik bedenk dat Bali wel erg rijk bedeeld is door hun goden. De rijstvelden zijn hier groen en liggen er prachtig bij en ik snap helemaal waarom ze op al die mooie plekken offerandes leggen. Op bruggen en in bochten, bij ieder huis, bij ieder restaurant, overal liggen gevlochten bloemenbakjes met wierookstokjes, koekjes, en soms zelfs een sigaret of koekje. Ook wij hebben vanochtend een tasje met offerbakjes opgehaald bij een dame die naast de motorverhuurder woont. Gisteren heb ik hem gevraagd hoe ik aan die bakjes kon komen, en hij heeft dat meteen even voor me geregeld; heel gewoon. Vanochtend stonden ze voor ons klaar, gezegend en al en we hoefden het niet te betalen. We hebben 4 bloembakjes op de motoren vastgezet en die zijn er tijdens de rit af gewaaid. Dat is niet erg. Bij Tanah Lot hebben we er een paar op een mooie plaats neergezet, en de rest bij een bijzondere tempel hoog in de bergen. En...nu we bij ons huisje zitten, wat we vlak voor donker vonden, heel vredig naast de huistempel, horen we voor het eerst een Tokeh...toeval of niet?

Er zijn ook een paar dikke kikkers wakker geworden en die kwaken om het hardst. De cicaden vormen de rest van het achtergrondgeluid. Sinds La Palma zag ik niet zoveel sterren.