Zaterdag 29 aug

We wonen inmiddels het langst in ons 'hotel' en horen bij de vaste gasten. Jammer genoeg blijft het ontbijt hetzelfde: 2 dubbele boterhammen met jam en gebakken ei. Elke dag proberen we een nasi goreng te bstellen. Morgen gaan we de boterhammen weigeren...Na een koele nacht, waarbij alleen een laken net te fris was, zijn weer uitgerust en klaar voor een actieve dag.

We gaat toeristje spelen en de grote bezienswaardigheden bezoeken. Met de motor rijden we probleemloos naar Lemo. Twan ziet het bord en we rijden een klein stukje van de hofdweg af en komen bij een georganiseerd parkeerplaatsje met wat souvenierkraampjes. Tot nu toe een enkel kraampje gezien maar niet zoveel bij elkaar. We betalen en lopen langs de graven. Uitgehouwen in de rotsen met en zonder balkon waar tautau poppen bewegingloos staan. De ligging is prachtig een steile rotswand met aansluitend rijstvelden. We klimmen naar andere graven en dalen weer langs souvenierwinkels. Een dame knoopt een praatje aan en het wordt nog gezellig als ze merkt dat Twan Bahasa spreekt. Ik kan het meeste al goed volgen. Ze biedt ons koppie aan die we niet afslaan. De tautaupoppensnijder maakt ook een praatje en we lopen terug naar de uitgang waar we opnieuw een praatje maken en we beiden een hoofddeksel mogen proberen.

In de zon is het warm maar die schijnt niet continue. Soms is het zelfs koel maar het is nog vroeg want we zijn een van de eerste toeristen hier.

We rijden weer richting Rantepao en slaan af naar Londa. Ook daar weer is het weer een dode boel. De doden worden daar in een grot 'begraven'. We delen een gids met een jong Indonesisch stel en gaan met een Tilly-lamp naar binnen en overal liggen schedels, botten en half vergane kisten. Ook buiten onder de overhang van de rots staan kisten en liggen her en der botten. Eerst lijkt het bizar maar je went er snel aan. De mensen hier doen er niet moeilijk over dus waarom zouden wij dat dan wel doen.

We nemen nog even een kijkje bij de Christelijke kerk op de berg en zien daar een spandoek met 'Merry Christmas and Happy New Year'. We gaan de selfie naar Chris sturen.

Op de hoofdweg is de eerste rumah makan een schot in de roos. Heerlijk eten voor weinig... We eten nasi goring met garnalen, een groentenschotel en een soort miesoep met onduidelijke 'balletjes' maar wel lekker.

De laatste stop is bij Kete Kesu. We komen langs een (begrafenis)ceremonieterrein wat wordt afgebroken. Gisteren was de laatste dag. De resten van een karbouw liggen te smeulen en werklui zijn de doeken aan het oprollen en de stellages aan het afbreken. Twan maakt een praatje met een man die rustig zit te zitten. Hij geeft keurig antwoord op de vragen van Twan en zo komen we weer iets meer te weten over de bijzondere gebruiken rondom de doden hier.

De echte bezienswaardigheid ligt nog een paar kilometer verderop en bestaat opnieuw uit een grot met stapels botten en kisten. We moeten weer tig keer op de foto met andere Indonesische toeristen en doen het met plezier. Ook zijn er prachtige originele Tonkonanhuizen.

Onze overbuurvrouwen zijn weer terug van een trekking en vertellen ons er van alles over onder het genot van een Bintang. We eten een stuk meloen. Gezellig.

Het is inmiddels ongewoon laat als we gaan 'eten' en doen dat bij een kaki lima die gebakken banaan, en tofuballetjes met wat groenten vers uit het vet schept. We zitten op een muurtje en kijken lekker naar wat zich aan ons voorbijtrekt.

Meneer Rimico geeft ons nog het recept van gisteren en we tikken dit verhaaltje onder het genot van een Anker. Morgen verlaten we het Torajagebied dus is de gestage stroom van verhaaltjes even opgedroogd. Wanneer we toegang hebben tot internet...je merkt het vanzelf weer.