De kipstukjes in een veel te Chinese saus zijn alleen maar knoken. In China vinden ze dat wellicht lekker, wij iets minder. De nasi met inktvis is wel lekker.

Het lijkt het ongewenste thema van de dag: de mindere kwaliteit van het eten.

Ons ontbijtje wordt geserveerd op de veranda van ons hutje. Twan een kop thee en ik een koppi (in Azië wordt de f al gauw een p) Tobruk. Even later verschijnen 2 bordjes met op elk 2 dubbele witte boterhammen van zoet brood, met boter, licht geroosterd als een tosti met daarop een gebakken ei. We hadden nergens om gevraagd maar ze gaan er blijkbaar vanuit dat we dit graag eten als ontbijt. Voor morgen bestellen we nasi goreng.

Als we beginnen aan ons geplande rondje door de bergen komen we langs een Pertamina en besluit ik te gaan tanken. We blijken ieder 5 liter brandstof gebruikt te hebben op ruim 200 km. Dat is dus 1op40. We kunnen met 10 liter inhoud dus best wat langer wachten met volgooien.

Als we de stad uitrijden tussen de sawa's door zie ik een soort kapelletje. Het blijkt een begraafplaats te zijn met meerdere van dergelijke gebouwtjes. Het zijn graven van families. Een soort praalgraven.

Begraven gebeurt hier op een bijzondere manier en we gaan er nog veel van zien. Er loopt ook een beschilderde buffel in het net geoogste rijstveld. Een man met pet maakt het touw los en neemt het goedaardige beest mee naar de weg. Antoinette spreekt hem aan en hij vertelt dat de buffel geslacht gaat worden bij een ceremonie. Het blijkt aanstaande zaterdag te zijn, vlak bij Rantepao. Goed om te weten want de gidsen vertellen je niets tot ze een deal met je hebben. Dat bleek vanochtend toen Nikolaas (hier veel christelijke namen) ons benaderde om morgen naar een aantal bijzondere plekken te gaan en een begrafenisceremonie mee te maken. We maakten de afspraak dat hij tegen gereduceerd tarief achterop de motor meegaat als gids.

We geven wat snoepjes weg en rijden verder. Elk dorpje heeft wel de bijzondere rijstopslaglaatsen staan, soms bewoond, soms vervallen maar er wordt ook veel nieuw gebouwd en gerestaureerd. Het landschap is groen. Waar het vlak is rijstvelden en de bergen zijn begroeid met bomen, struiken en vooral veel bamboe van soms wel 10 meter hoog. Daartussen en soms er bovenuit steken de typische daken. Vooral in de bergen heeft dat een betoverend effect. Zo kijk je er van onderen tegenaan en na een paar bochten liggen ze weer ver onder je.

De weg stijgt langzaam en we stoppen vaak voor foto's. Het tempo ligt dan ook erg laag. Zo laag dat de honger begint toe te slaan ver voordat we een eetgelegenheid zien. Er is vrijwel voortdurend bebouwing maar geen eethuisjes. Pas bovenop de berg staat een eenvoudig maar duidelijk op toeristen ingesteld etablissement. We bestellen een nasi goreng maar helaas, dat is niet voorradig. Mie goreng kan wel gemaakt worden. Uiteraard komt dit uit een pakje en een gebakken ei met sojasaus moet het een beetje goedmaken. Als we afrekenen blijkt dat we vooral voor het, zonder twijfel, mooiste panorama van de omgeving betalen. Zeker het dubbele van de normale prijs. Het zal wel toeristentarief zijn al is het dan slechts €6,-

Zoals te verwachten gaat de weg vanaf de top weer omlaag. We zien nog een paar graven maar nu uitgehouwen in de rotsen. Elke grote ronde steen heeft een deurtje met daarop de beschrijving van de rustende, vaak versierd met bloemen en tekeningen.

We proberen 2 tergend langzaam rijden vrachtwagens in te halen maar het weggetje is daarvoor echt te smal. Opeens staan ze stil. De eerste kunnen we net langs maar ik moet duiken voor een elektriciteitskabel die voor de wagen hangt. Daarom stopte hij natuurlijk. De voorop rijdende zandauto staat op een nog smaller stuk stil en heeft een elektriciteitskabel op het dak liggen. Hij is gelukkig niet kapot en goed geïsoleerd. De chauffeur haalt hem eraf en rijdt rustig verder. Even later laat hij ons voorbij.

De weg wordt snel slechter en gaat steil naar beneden. Het zijn maar 6 kilometer maar wel de vermoeiendste van het hele stuk. Het asfalt is meestal gedeeltelijk weg en de resulterende afstappen zijn soms stoeprandhoog. We moeten echt ons spoor zoeken, daarbij ook nog rekening houdend met tegenliggers en inhalers, want (brommer)verkeer is er steeds.

We komen heelhuids beneden en rijden naar ons hutje. We knappen een uiltje en op van de douche. Dan vinden we dat we wel een biertje verdiend hebben. Waarachtig werkt het internet en kunnen we inloggen op reismee.nl.